Vandaag wat kortere etappe…

Maar het was net zo heftig als gisteren. Om half zes mochten de koeien weer naar buiten, en werden wij allemaal dus gewekt door de bellen rond hun nek. Waddun concert was da… Deze refuhe is niet om aan te raden, maar wat afstand betreft in de etappe, is er weinig keuze. Dus maar weer op pad. De uitzichten zijn prachtig,  maar die felle zon verminderd toch ook wel je energie die je hier heel erg nodig heb. De maaltijd van gisteren heeft daar niet veel aan toegevoegd, dus het is lopen op je reserves. De paden bestaan hoofdzakelijk uit gravel, rotsblokken, stukken steen, dus elke stap moet je berekenen waar je je voeten gaat neerzetten, en dat loopt best zwaar.

Maar goed. Toch de refuge bereikt die nu boven op de berg ligt van 1870 meter. Hier is weer wel internet via mobiele gegevens, maar elektriciteit wekken ze zelf op primitieve wijze op, dus apparatuur opladen is nu weer een probleem.