De reddende Paarden engel....

Om 7 uur was het al 25 graden en een stevige warme wind. Dat belooft niet veel goeds voor een etappe van 35 km. Onverantwoord om dat te ondernemen, sprak ik met Regine, mijn hostes en een aardige dame met een grote schat aan prijzen uit de paardenwereld. Zij is een jockey geweest en naast mijn kamer staan, en hangen alle prijzen van haar, en het zijn er nogal wat. Ze heeft veel op concours hippique gereden,  ge wit wel, meej pèèrd en al, over unne plantenbak of balk springen.

Ineens zei ze, dat ze naar de verjaardag van haar kleindochter moest, zo rond half 12, en dat ik mee kon rijden, en dat nog wel in de richting van mijn eindbestemming voor vandaag.  Ik moest dan nog wel ongeveer 1 uur lopen,  maar ik was wel gered. Bovendien moest ik ook nog een tas dragen met wat eten, want waar ik ga overnachten is niets. Geen winkel, geen restaurant, gewoon ééllemaal niks. En wa had ik gekocht....1 baguette, 1 fles wijn, 1 koffiekoek meej sukkelat,  én Maroilles, een heerlijke Franse kaas. Nouw...dat uur lopen werden er bijna 3. Ze zal weer wel in autokilometers gedacht hebben. Bij aankomst in de Gite, bleek het binnen heerlijk koel te zijn , maar dat kan ook niet anders met 40 cm dikke massieve muren.