Wa ek nouw aan mun fiets angge....

Een best hete etappe vandaag van 26 km. Om Belfort te verlaten moest ik eerst een behoorlijke klim maken naar de citadel,  en die ligt natuurlijk altijd boven op een berg. Maar goed, gewoon deurstappe, dan komde er wel.

Bij aankomst op mijn volgend verblijf, werd ik toch wel verrast door wat apparte situaties. Eerst was het moeilijk te vinden, toen ik navraag ging doen, waar precies mijn verblijf is, stond ik feitelijk al voor de deur. Moeder was niet thuis, dus de dochter begeleidde mij in dat huis naar mijn kamer, met alle nodige uitleg. Het voelde als iets bijzonders aan daar. Maar goed, ikke gedouched en het plaatsje in voor een pint, en restaurant. Daarna voldaan terug gelopen naar mijn verblijf, en intussen was de moeder, c.q. hostes thuis. Wel erg vriendelijk verwelkomde ze mij, en gaf me nog een rondleiding,  zoals haar dochter al had gedaan 🤔.

Ze begon te praten,  en te praten over ammaal zweverige toestanden,  zoals, wat zijn jouw favoriete kleuren. Ik zeej,  blauw en zwart. Bij blauw keek ze wa blij. Maar bij zwart fronste ze dur wenkbrouwwe,  en tuitte dur lippe. Ik docht, wa nouw 🤔.

Nog later int gesprek, keek ze naar mijn handen  ( ''t zouw tog gin heks zijn ??) Ze pakte mun ande, en begon tur in te kneejje,  alsof ze een brood ging bakke. 

De spanning liep op. Ze zeej, daddik un douch moest nemen om gereinigd te worre, om haar sessie te voltooien. Ze trok me van diejje ronde tafel, zo naar de douche,  en sloot de deur....

Nouw ebbik al meer dan 10.000 km gelopen,  maar dit nog nie meegemakt.