Een ruige tocht…

Buite gekomme, eerder vertrokke dan da Oostraliesse vrouwke. Haar tempo is hoger dan de mijne, en we komen elkaar dan onderweg toch weer tegen, wat ook zo was. Deze etappe was best heftig. Het pad bestond bijna geheel uit rotsblokken, en daar wordt je un bietje moei van na bijna 6 uur lopen. 

Weer prachtige natuur, met de nodige watervallen, koeien, die van de ene naar de andere weide moesten lopen onder begeleiding van nogal schreeuwerige vrouwkes die eel die tocht vannalles riepen naar die bèèste, waar ik gin moer van verston, waarschijnlijk dasse wa deur moeste lòòppe. Maar goed, ze ebbe nouw wir lekker nieuw vers gras. 

Ik ben nu al zo ver gewandeld in Frankrijk, dat ik nu op de hoogte loop van noord Italië, Aosta, in de Beaufortain.